Tot nu toe is het elke dag een stijdpunt geweest om de 6yo een kwartier te laten lezen. Ze heeft ook nooit echt van voorlezen gehouden. Toen ze klein was, hield ze alleen van het keihard omslaan van de bladzijden. Zo snel dat ik nooit kon lezen wat er stond, maar daar ging het haar ook niet om. Nul interesse voor de inhoud, 100% voor het omslaan.

Gek genoeg houdt ze wel van schrijven en schreef ze al heel vroeg, toen ze pas net de letters kon herkennen, zelf verhaaltjes. Vorige week schreef ze nog een bestseller:

Vandaag moest ik haar weer aan het lezen zetten. Nee, niet nog langer uitstellen schat, hier heb je een wekkertje, de 15 minuten gaan nú in!

Toen de piepjes klonken als eindsignaal, bleef ze lezen tot de bladzijde uit was. Het verbaasde me.
Ik complimenteerde haar dat ze zo goed had gelezen en vroeg haar waar het verhaaltje over ging.
Ik keek ondertussen mee over haar schouder en zag dat het niet echt een leuk boek was. De tekst was saai, met heel veel herhalingen en met veel te makkelijke woorden.
Maar wat zegt mijn kind: ‘Eigenlijk,… stiékem, vond ik het lezen wel leuk. Eigenlijk vond ik het heel stiekem wel héél erg leuk.’
‘Vond je het een leuk boek?’, vroeg ik.
‘Nee, het niet echt een leuk boek, maar ik vond het lezen zelf niet stom. Ook niet leuk. Maar héél leuk!’

Heerlijk om zo de dag af te sluiten!