Vannacht werd ik om 1 uur wakker toen de 6yo naar de wc ging.
‘Gaat het goed?’, vroeg ik. ‘Ja!’, zei ze, maar ik voelde dat dat niet zo was.
Na een minuut zei ze dat ze er weer uit wilde omdat ze haar handen nog even wilde wassen. Nee schat, dat hoeft niet, dat heb je net toch al gedaan?
Ze werd meteen enorm gestrest. Ze zei dat ze écht haar handen moest wassen, want volgens haar had ze het niet goed gedaan. Mop, je hebt je handen net gewassen en dat is écht genoeg!

Voor haar was dat niet zo.

Ik probeerde heel rustig uit te leggen dat het allemaal niet erg was. Ja, handen wassen na het plassen is goed. En voor het eten ook. En na het spelen in de speeltuin. Maar verder is het oké joh. Maar dat vond ze niet. Ze zei wel steeds: Oké, dan doe ik het niet. Maar na twee minuten stilte klonk er dan toch weer een paniekstemmetje die zei: ‘Ik wil het wél heel graag! Ik wil echt heel graag mijn handen even wassen!’

Echt om te huilen zo sneu.

Ik heb haar bij me in bed genomen en twee kindermeditaties opgezet, maar ze zei zelf dat het niets hielp. Ze mocht nog een filmpje kijken op mijn mobiel, maar ze blééf het over die handen hebben.

Nadat ze al ruim een uur wakker was, wist ik dat ik er een eind aan moest maken en zei ik dat het nu gewoon klaar was en ze moest gaan slapen. ‘Pak maar je knuffel, dan ga je nu samen met je knuffel bij mij slapen!’
Misschien had ik dat eerder moeten doen, ik weet het niet. Ik wilde het ook graag serieus nemen. Maar het werkte meteen. Ze sliep binnen twee minuten.