Voor het eerst sinds ik 15 maart de wekker uitzette, worden we door het ellendige ding weer wakker gemaakt. De 6yo moet er echt wat vroeger uit, en dan hopelijk er ’s avonds vroeger ín! Die zomertijd helpt niet mee. Min twee graden als je je bed uit komt ook niet trouwens.
Ontbijtje maken. ‘Mag ik zonder korstjes?’ Ja is goed, kom je mee aan het huiswerk? Ja, hou je pyjama maar lekker aan.
‘Ik heb geen zin!’ Ja schat, dat zeg je tegenwoordig el-ke dag. Ik heb nóóit zin in koken. En ook nooit zin in de was en in stofzuigen, maar dat moet nou eenmaal gebeuren. Op school heb je nog nooit gezegd dat je geen zin hebt? Dit is nu toch ook een soort school schat.
Ik lees een berichtjes over een berenspeurtocht door de wijk. Vergeet zelf ook niet een beer voor je raam te zetten! En heb je al die leuke knutselwebsite gezien? Elke dag leuke ideeën om samen iets tofs met je kind te knutselen! Doen ze nu niet meer op school hè. Jammer. Nu echt zelf doen hoor, houden ze leuke herinneringen aan over! De paasknutsels zijn ook zó leuk! Ik heb ook nog een paar leuke paasrecepten voor je!
‘Mama kun jij daarbij?’ ‘Waarbij?’ ‘Aardbei! Whahaha! 1 april!’
We kunnen vandaag extra vroeg langs school om oud huiswerk af te leveren en nieuw huiswerk op te halen. Laten we dat maar gewoon doen. Doen vast meer ouders zo vroeg! Vorige week kwamen we nog vijf kinderen tegen onderweg. Nu nul. Niemand. Hmm, ik had gehoopt nog even wat volwassen gezichten te zien. Wat gesprekken op relatief niveau te voeren. Desnoods alleen maar naar andere volwassenen te lúisteren. De hele dag een 6-jarige in je oren is best gezellig, maar afwisseling is soms zó nodig.
Thuis nieuwe schoolprogramma’s installeren, want dat gaat volgens het A4’tje wat bij het nieuwe huiswerk zat vandáág in. O, inloggen lukt niet. Juf mailen. Juf nog een keer mailen, want ik had ook nog een vraag over het huiswerk. Op de klassenapp vragen of het inloggen bij de anderen wel is gelukt. Met drie ouders WhatsAppen en bellen om te zien waar de fout zit. Nou ja, hier heb je je contact met andere volwassenen! Nou niet over gaan zeuren. Al was is er de hele ochtend mee bezig en had dat minder gemogen. Tussendoor de 6yo via de oude manier bijstaan bij de lessen.
Samen de nieuwe lesboekjes bekijken. ‘Sommige kinderen hebben extra lesboekjes gekregen.’
Leuk, extra leesoefeningen, want je kunt al zo goed lezen. Nóg een extra rekenboekje naast het extra rekenboekje dat je al had, want je hebt duidelijk uitdaging nodig! Ja, nee, dat zegt de juf schat. We doen gewoon wat de juf zegt hè.
‘Liefje, je veter zit los!’
‘… ? …’
‘Haha, je hebt niet eens schoenen aan!’
‘Mama, je veter zit los! Whahaha, je hebt niet eens,… o, oké, jij hebt wel schoenen aan ja, maar je veter zit niet los! 1 April!’
Shit, fruit vergeten te geven! Vandaar dat ze zo zeurde om snoep. Nou ja, nu is het tijd voor boterhammen. Vanavond maar extra fruit bij het toetje.
Nee, nu wel je korstjes opeten. Oké, laat die ene maar liggen dan.
Nog steeds lukt inloggen bij het nieuwe online schoolprogramma niet. Ah, gelukkig zegt een mede-ouder dat het niet uitmaakt, er staat toch nog geen lesmateriaal op. Blijkbaar ging het tóch niet vandaag al in.
Kind nog even een kwartier laten lezen. Nee ik weet het, je vindt dat niet leuk, maar als je straks sneller kunt lezen, mag je misschien straks op school wel volledig in ‘zon’ werken. Of zou je dan nóg meer ‘uitdagende oefeningen’ krijgen? Nee, lezen onder tafel of in het donker met een zaklamp of onder een dekentje hoeft niet. Laat die leesbingo maar zitten. Ja, dat hoef je van mij helemaal niet meer te doen. Hoezo dat moet wel van de juf? Ik ben nu toch de juf? Zoek maar gewoon een fijn plekje uit om te lezen!
Inloggen lukt nog steeds niet. Juf roept dat ze het doorgeeft aan de ICT-afdeling. Wellicht lag het toch niet aan mij. Oké, dan is het na uren zoekwerk wellicht nú tijd om het los te laten.
Klassenjuf stuurt een bericht van de juf door: een beweegbingo met kekke opdrachten. Maken jullie er wel foto’s van, post het op het klassenprikbord, dan houden de kinderen onderling een beetje contact!
Een klasgenootje staat met zijn ouders voor het raam te zwaaien. Ze gingen even een frisse neus halen. Wij snellen naar de deur. Zij doen gauw stappen naar achteren. O ja, 1,5 meter. Leuk, dat je even een zwaairondje maakt! O ja, het was niet helemaal de bedoeling dat we de deur openden. Sorry, maar je bent de eerste volwassene die ik zié vandaag! Ja, ik snap dat je ook een zwaairondje wil doen schat, gaan we binnenkort ook echt doen, misschien in combinatie met de berenspeurtocht!
Nee, we vergeten niet te sporten! Op Zappsport is die voetballer met dat haar, je weet wel, hij doet toffe workouts met zijn zoon. Meedoen hoor! Wel in beweging blijven! Ja ja, tuurlijk!
Juf van groep 2 appt een tekenopdracht die geschikt is voor álle groepen. Superleuk én leerzaam.
Nog even buiten spelen. Ik neem een boek mee, kan ik even lezen. ‘Mama! Wil je duwen! / De tijd opnemen hoe snel ik dit parcours kan / Me helpen / Kijken! / Tikkie jij bent hem!’
Het boek haal ik 1,5 uur later ongelezen uit mijn tas.
Oei, geen boodschappen gedaan. Kind wil pannenkoeken. Ja, doen we, goed idee.
De vaatwasser wordt pas om half 5 uitgeruimd (en ingeruimd).
Pannenkoeken bakken. Ja, ga jij maar even voor de tv. In razend tempo samen gegeten. Nee, niet echt ontspannen. Ja fijn, nog een paar pannenkoeken over voor morgen bij het ontbijt. Even op de bank willen neerploffen, maar het is meer een vrouwen-in-de-overgang-squat: voor de bank staan en nét niet gaan zitten, want de 6yo wil nog even basketballen in huis. Hoe dan schat? O, de stoel is de basket. Oké dan. Ja, jij mag wél lopen met de bal. Nee, ik niet. Oké mijn doelpunt telt niet. Prima. Ja, jij hebt gewonnen. Nee pop, we gaan nu écht naar boven. Ja dat moet. Nee we gaan niet nog een spelletje doen. Oké, alleen een potje pesten dan. Ja ik weet het, je bent nog láng niet moe. Nee, je mag niet op de bank slapen. Ga nou maar gewoon slapen, je zult wel supermoe zijn! Niet? Oké, dan maar niet, ga toch maar slapen dan. Ja, ik blijf nog wel even bij je liggen. Nee, ik hoop ook niet dat er bij wie dan ook een kikker in zijn bil zit nee. Doe je nu je ogen dicht? Oké, de láátste vraag dan! Slaaptrusten!
O ja, ik had extra zenders op tv erbij gekregen. Omdat we allemaal extra veel thuis zijn en zeeën van tijd over houden. Hm, zo te zien alsnog niets op tv.
Ik zet de container aan de weg. Kom een moeder tegen die oud papier in de papiercontainer gooit. ‘Ik zoek maar gewoon dingen om te doen! Verveel jij je ook zo verschrikkelijk?’

Letten jullie allemaal even op? Dit is groep 3 jongens. Hier leer je het gebruik van ‘me’ en ‘mijn’!

Nu ze ook niet meer zoveel vriendjes van school ziet, is het ook een uitstekende tijd om het woordje ‘joun’ af te leren. Dit onbekende woord wordt veelvuldig gebruikt in zinnen als: ‘Mag ik joun potlood even?’ en ‘Op joun bord liggen veel minder spruitjes!’
Ik hoop dat de klasgenootjes van de 6-jarige ook een update krijgen over het niet bestaan van dit woord, dan hoeven ze dit niet opnieuw elkaar aan te leren als ze straks weer naar school gaan.

We hebben er al een goed ritme in zitten!
Dingen die dagelijks terug komen:

6yo: ‘Ik snap niet wat ik hier moet doen!’
Ik: ‘Heb je al gelezen wat er boven de opdracht staat?’
6yo: ‘Nee, dat doe ik nooit.’
Ik: ‘Misschien moet je dat toch maar doen. Daar staat je antwoord namelijk.’
6yo: ‘Maar dat doe ik NOOIT! Dit hebben we ook al heel vaak gedaan op school!’
Ik: ‘Dus je weet wat je moet doen bij dit soort opdrachten?’
6yo: ‘JA!’
Ik: ‘Oké, succes! Ik kom zo weer even kijken!’
6yo: ‘… Wat moet ik doen dan? …’

Ik: ‘O ja, hier staat nog een was die maar voor de helft is opgehangen.’
Ik: ‘Wat is de vaatwasser al vol! O ja, die was ik ergens op de dag aan het uitruimen. *zoekt schone vaat tussen vieze*
Ik: ‘Ik ben al zes keer naar boven gelopen, maar waarvoor ook alweer?’
Ik: *Start 12 keer met lezen van hetzelfde Teletekstbericht, geeft het uiteindelijk op*
Ik: ‘Schat, ga nou toch slapen! Het is al kwart voor negen! Oké, slaap maar op de bank dan. Maar weet dat ik je over een half uur wakker maak, want dan ga ik ook naar bed! 🙄’

6yo: ‘MAMAAAAAAA!’

De 6yo luistert mee met een telefoongesprek. Haar tante vertelt daarin dat ze een ergonomisch correcte muis gaat ophalen bij haar werk.

Na het telefoongesprek: ‘Gaat tante V een RAT ophalen? 😱’

😂 #ikrekenhetgoed 

Gisteravond appte ik over en weer met een medemoeder over een bericht in onze regionale krant: Het verbod op samenscholing word verscherpt en we mogen niet meer met meer dan 2 personen in openbare gelegenheden zijn. Dat betekent dat ik nooit meer een kind, maar ook geen moeder kan uitnodigen om samen buiten te spelen, tenzij ik doe alsof het tweede kind mijn kind is.

Het was de eerste keer sinds alle corona-maatregelen dat ik er echt heel gestrest van raakte: voor een alleenstaande moeder is dat echt héél ongunstig. De eerste vier jaar van het leven van mijn dochter zag ik ook soms dagenlang geen volwassenen en daar werd ik niet echt vrolijk van (en dat is een understatement).

De moeder in kwestie riep uiteindelijk dat haar tuin geen openbare gelegenheid is en dat ik er welkom ben. Hartjes voor dit soort mensen!
Maar ik kon pas weer een beetje ademhalen toen ik later op Teletekst las: ‘De samenscholingsregels worden, in tegenstelling tot berichten van een aantal media, niet aangescherpt.’
Ik voelde de adrenaline weer langzaam uit mijn lijf stromen.

Net vroeg mijn dochter of we een ijsje zouden gaan eten en of ze dan een vriendinnetje mee mocht nemen. Ja leuk, dan halen we haar wel op!
De ijsjeswinkel om de hoek was dicht, maar we wilden er uiteraard ook best twee kilometer voor fietsen. Bij het wachten in de lange rij (want iedereen stond netjes op 1,5 meter afstand van elkaar), hoorde ik een kind roepen dat daar iemand met z’n drieën stond en dat mag niet!
‘Ik denk dat dat een moeder is met twee kinderen!’
Ik keek op en zag dat ze naar ons keken.
O nee! Doe ik iets fout? Meteen weer die stress. Moet ik doen alsof het mijn beide kinderen zijn?
‘Van mijn moeder mag ik geen hoorntje!’, riep mijn leenkind. ‘Waarom niet?’, vroeg de mijne. Ik werd rood. Daar ging mijn nog niet eens uitgesproken leugen. Tot ik me realiseerde dat het toch nog gewoon mag?! Het bericht van gisteren klopte immers niet. Misschien komt het nog, maar voor nu mag ik nog met twee kinderen over straat.

Ik geniet er nog maar even flink van.