Ik las afgelopen tijd meerdere artikelen over hoe eindeloos veel manieren er zijn om je kind duidelijk te maken dat iets niet mag zónder het woord ‘nee’ (of ‘niet’) te gebruiken. Dit omdat het woord ‘nee’ voor kinderen vaak een reden zou zijn om nog een stapje verder te gaan, ze zijn immers toch al betrapt, dus waarom niet er nog meer uit halen.
Ik weet niet of ik een bijzonder kind heb (Ja, dat heb ik!), maar weet je, niét nee zeggen is hier echt zinloos.

Ik schreef er al eens eerder iets over. Uitleg geven over waarom iets niet mag werkt nog steeds niet. Afleiden, nee schudden, subtiel zeggen dat iets niet mag, ‘doe maar niet’ zeggen. Mijn kind is er niet van onder de indruk. Niet omdat ze dwars wil doen, maar ze lijkt het gewoon niet te begrijpen.
Ik kan 25 alternatieven op rij proberen, maar mijn kleuter stopt pas als ik echt het N-woord gebruik. En dan is ze meestal ook niet eens boos. Het is dan gewoon helder. Ze zegt nog nét niet ‘Zeg dat dan!’

Uitleg geven is ook vrij zinloos. Het voorbeeld van de banaan waar ik net naar refereerde speelde ruim twee jaar geleden, maar is nog steeds actueel. Zo gaat het nog dagelijks. Ik vind uitleg geven zelf juist prettig, maar ik vrees dat mijn kind is geboren met een speciale gadget in haar oor die uitleg eruit filtert. Het komt niét binnen. En zal ik je eens wat zeggen: niet alleen mijn kind lijkt echt veel meer tevreden als ik vaker alleen maar nee zeg, ik vind korte, duidelijke communicatie zonder strijd eigenlijk ook best fijn.
Misschien komt het wel omdat ze best een makkelijk kind is. Ze kan heel goed geweldig speelgoed in een winkel pakken en vragen of ze die mee mag nemen.
‘Nee.’
‘Oké!’ En dan legt ze het gewoon weer terug. Pas sinds kort vraagt ze waarom het niet mag en kan ze soms meer aandringen dat ze het toch wil. Dat deed ze eerder eigenlijk nooit. ‘Nee’ was helder en dan gingen we  verder.

Elke keer als ik weer bezig ben om Nee te verkopen zonder daadwerkelijk Nee te zeggen zie ik mijn kind met haar ogen rollen alsof ze wil zeggen: ‘Mama, wil je even to the point komen alsjeblieft. Mag het nou wel of niet? Zég het gewoon! Is het nou ja of nee?’

En gelijk heeft ze.

Het klinkt misschien inderdaad niet heel aardig, alleen maar ‘Nee’, zeggen, maar dat het zijn impact verliest naarmate je het vaker zegt, heb ik hier nog niet ondervonden.
Maar ja, alles is een fase. Ik kom er vast nog wel een keer op terug 😉