Er speelt een vriendje bij de zesjarige. Ze besluiten al na vijf minuten dat ze willen logeren en dat mag. Groot feest.
‘Mogen we dan ook film kijken vanavond?’
Natuurlijk.

Na het avondeten mogen ze een film uitkiezen. ‘Ik heb Dikkertje Dap, Minoes, Sing, Huisdierengeheimen…’
De ene roept ‘Jaaa!’ en de ander ‘Nee!’
En dat wordt een sport.
Ze kijken naar elkaar. Gaat ie ‘Ja!’ roepen, dan zeg ik metéén Nee! Gaat ze ‘Nee’ zeggen? Dan zeg ik direct JA!

Het is een machtsspel geworden. Ik moet en zal mijn zin krijgen. Het maakt ze niet uit als ze straks een film kijken die ze stom vinden, als ze maar winnen!
Ze proberen om het hardst te schreeuwen. Worden boos op elkaar.
Ik ben er allang uitgestapt: ‘Zoek het maar uit samen met de lade vol dvd’s,  ik hoor het wel als jullie eruit zijn!’

Ze kwamen er niet uit.
Ik liet ze na een half uur beide films uitkiezen die ze wilden zien. Natuurlijk had ik ze na elkaar moeten laten kiezen zonder dat de ander het zag, maar nu kozen ze tóch nog een film hetzelfde: Rio. De ene het eerste deel, de ander het tweede deel. Omdat ik wist dat mijn 6-jarige deel 1 nog niet had gezien, zei ik dat ik die op ging zetten.
‘Ja maar die vind ik niet leuk! Ik vind alléén deel 2 leuk!’

‘Jammer. Filmavond gaat niet door, want het is blijkbaar niet mogelijk om het eens te worden. Doe dan maar even de tv aan!’

Meteen een hard huilend kind. ‘Ik wil toch wel Zambezia kijken!’
Ik zei dat ik het straks opnieuw zou bekijken, maar dat ze nu even iets anders moesten gaan doen.

Na tien minuten samen op de tablet Casper en Emma gekeken te hebben (dat vonden ze blijkbaar wel beide leuk), begonnen ze er zelf over: mogen we nog film kijken? We willen alletwee Zambezia kijken!

Ik zette Zambezia op.
Na 3,5 minuut zei de een: ‘Deze film lijkt wel heel saai hè!’
‘Niet!’, vond de ander.
‘Hij LIJKT saai!’
‘Ja, hij LIJKT saai, maar dat is het niet!’
Amper een minuut later: ‘Mama mogen we trucjes doen op de matrassen?’
‘Wil je vriendje dat ook?’

Ze ging het vragen: ‘Ja, hij wil het! We zitten op dezelfde golflengte! Goed hè!’

De film stond stil op 4 minuut 35 en is niet meer afgekeken.
Drie kwartier ruzie maken voor vierenhalf minuut van een saaie film. Nou ja, ze hebben zich vermaakt.
En ik ook. Een soort van.