Mijn peuter slaapt net een half uur als ze moet hoesten en dan meteen gaat huilen. Omdat ze ook meteen weer stopt kijk ik het nog even aan. Maar als ze een minuut later wéér gaat hoesten en huilen loop ik toch naar boven.
Haar huilen zwelt in een paar seconden aan tot krijsen. Ze huilt zó hard dat ik niet wist dat het kon.
Ze ligt in bed als een plank. Het ziet er zo naar uit! Ik til haar meteen op. Ze blijft door huilen. Krijsen. Zó hard!

Ze verslikt zich. En weer. En weer. Ik vraag of ze wat wil drinken.
‘Jahaaa!’, huilt ze.
Ze blijft echter zo hard huilen dat drinken niet lukt. En ze huilt zo hard dat ze zich blijft verslikken en de paniek alleen maar toeneemt.

‘Oké, nu moet je even stoppen en rustig worden! Nu eerst even rustig worden!’
Ik hoor hoe het niet lief klinkt, maar ze zegt: ‘Oké!’, en stopt bijna meteen met huilen.
Ik neem haar mee naar haar kamertje en ga met haar op haar bankje zitten. Haar angstige ogen worden al snel minder en ik vraag wat er gebeurt is. ‘Je moest hoesten, en toen?’
‘Ik was bang!’
Bang? Ken jij het woord bang? Waarom? Dat wil ik niet!
Oké, je bent bang, dat is naar! Hoe komt het dat je bang bent? Waar ben je bang voor?
‘De deur.’
De deur? Waarom dan?
‘Omdat je de deur dicht deed.’
Ik heb de deur altijd op een brede kier, maar dat vind je niet fijn? Ik doe dat omdat ik bang ben dat je anders last hebt van het licht in de gang.
Ze wil de deur helemaal open en het licht uit.
Wat?
‘Moet ik het licht uit doen?’
‘Ja!’
‘Echt?’
‘Ja.’

Ik slik.
Ik weet niet of ik dat kan.
Het licht bij ons in de gang mocht vroeger nooit aan blijven. Ook niet toen ik bang was. Ook niet toen ik heel bang was. Ook niet toen ik zo bang was dat ik ging hyperventileren.
Hoe kan ik nou het licht in de gang uít doen voor mijn eigen kin?

Ik zeg dat het goed is. En dat, als het toch te donker is, ze me maar moet roepen, dan doe ik het licht metéén weer aan.
Ze vindt het goed.
Ik blijf bij haar tot ze slaapt. En als ik daarna het licht uit doe op de gang en het zó donker is, bedenk ik dat ik ook het licht in een ander kamertje aan kan laten. Dan komt er toch nog iets licht naar binnen.
Mijn kindje blij, het kind in mij ook blij.
Zucht.

Slaap lekker lief.